عشق الهی، رامکننده است و عشق مجازی و شهوی، انسان را وحشی میکند.
عشق الهی، صبرآور است و عشق مجازی، صبرشکن است.
عشق الهی، نیروزاست و عشق مجازی، نیروبَر است.
عشق الهی، خودخواهیبر است و عشق مجازی، خودخواهیزاست.
عشق الهی، شادیآور است و عشق مجازی، غمافزاست.
عشق الهی، سریان دارد و عاشق الهی، همه پدیدههای عالم را جلوه خدا میداند و به همه عشق میورزد. عشق مجازی، عشق به خواستههای نفسانی خود است.
عاشق خدا، از فراق و یاد او، لذت میبرد. عاشق غیر خدا، فقط با وصال دلخوش است و فراق، برایش رنجآور است.